Ważenie w starożytności - pierwsze odkrycia
Ślady zastosowań pierwszych wag odkryto na terenach dawnej Mezopotamii.
Wykopaliska dowodzą, że podstawowym materiałem wykorzystywanym do budowy wag był wapień oraz powrozy lniane. Niektóre źródła podają, że w wagach wykorzystywano również belki drewniane.
Budowa takiej wagi była banalnie prosta. Podstawowym elementem była belka z zawieszonymi na końcach powrozami służącymi do mocowania ważonego towaru zawieszona w środku swojej długości. Zasada pracy takich dzwigni jest znana, chociażby z lekcji fizyki w szkole podstawowej. Jeżeli jednak uświadomimy sobie, że wykorzystano to już 4000 p.n.e. to łatwo policzymy, że zasada działania wag prosto dźwigniowych jest znana od co najmniej 6000 lat. Tak, tak wyjątkowo udane, ponad wiekowe zastosowanie zasad fizyki w praktyce. Czyż nie jest to jedna z nielicznych dziedzin, która na przestrzeni wieków zmieniła się tak niewiele?
Wagi prosto dźwigniowe ulegały małym, ale ciągłym zmianom. Po najprostszej wersji przedstawionej wyżej powstały wersje wag z szalkami. Szalki wykonywane były początkowo z drewna, gliny następnie z brązu i żelaza. Ulegał zmianie sposób mocowania zarówno szalek jak i całej wagi. Wprowadzono na końcach dzwigni otwory, przez które przewlekano sznury mocujące szalkę. Podobnie zmieniono zawieszenie całej wagi. Wprowadzenie takiego sposobu mocowania zabezpieczyło przesuwanie się sznurów w stosunku do środka dzwigni, co znacznie poprawiło "parametry" wagi. Wskazania były bardziej powtarzalne i dokładniejsze.
Zdjęcie przedstawia wagę z okresy 1400 p.n.e.