Zygmunt Ryznar

ZAKĄTEK CISZY - SILENCE PLACE

last update: 25 February (luty) 2024

Jorge Manrique (1440-1479)	Coplas por la Muerta de su Padre
Original (Esp): "Nuestras vidas son los rios Que van a dar en la mar Que es el morir	English: Our lives are the rivers That flow into the sea Which is death "

Bądź
  Tym co łączy
  Tych co odeszli
  z Tymi co będą

------------
Na początku
dróg tyle
że prawie
labirynt

Potem
tylko pojedyńcza nić
którą
tkamy
do końca

"I wish you were here .."

Patrz jednakowo
Na życie i śmierć
Nie zatrzymuj konia,jedź.
(1865-1939

Cast a cold eye
on life, on death,
Horseman,pass by.
W.B.Yeats

"Niemożliwe, żebym umarł dopóki nie sięgnę"
Cz.Miłosz - "Wiersze i ćwiczenia"

"Przemijanie nie zabija, lecz otwiera na życie"
Z.Ryznar (pod wpływem dzienników Maxa Frischa)

"Nie płacz, że się skonczyło.Ciesz się, że się wydarzyło."
(Gabriel Garcia Marquez)

"Jeżeli kochasz kogoś i możesz być dla niego kimś lub czymś --- przedmiotem wzajemnego ukochania, przyjacielem, opiekunem, dobroczyńcą wreszcie, nawet po prostu tylko kimś pomocnym, i choćby w ukryciu pomocnym, o, wtedy masz mocny uchwyt, dlaczego warto istnieć i działać."
(T.Kotarbiński "Medytacje o życiu godziwym")

" Życie jest pociągiem (a nie stacją), zwanym czasem i przestrzenią, w którym przesiadamy się z wagonu do wagonu i który zatrzyma się z nieznanych powodów" (na podstawie Paul Coelho "Alef")

"Gdyby nie było śmierci, życie nie wydawałoby się nam tak piękne."
M.Gogol

Z.Ryznar "wiosna"

"O bogowie, o, bogowie moi! Jakże smutna jest wieczorna ziemia! Jakże tajemnicze są opary nad oparzeliskami! Wie o tym ten, kto błądził w takich oparach, kto wiele cierpiał przed śmiercią, kto leciał ponad tą ziemią dźwigając ciężar ponad siły. Wie o tym ten, kto jest zmęczony. I bez żalu porzuca wtedy mglistą ziemię, jej bagniska i jej rzeki, ze spokojem w sercu powierza się śmierci, wie bowiem, że tylko ona przyniesie mu spokój."
(Michaił Bułhakow - Mistrz i Małgorzata))

'Listen to the silence,' said Margarita to the master, the sand rustling under her bare feet. ' Listen to the silence and enjoy it. Here is the peace that you never knew in your lifetime. Look, there is your home for eternity, which is your reward. I can already see a Venetian window and a cllimbing vine which grows right up to the roof. It's your home, your home for ever. In the evenings people will come to see you--people who interest you, people who will never upset you. They will play to you and sing to you and you will see how beautiful the room is by candlelight. You shall go to sleep with your dirty old cap on, you shall go to sleep with a smile on your lips. Sleep will give you strength and make you wise. And you can never send me away-- I shall watch over your sleep.' So said Margarita as she walked with the master towards their everlasting home.
(Michaił Bułhakow - Master and Margarita))

CISZA

Kiedy jestem sama przychodzi cisza kosmatymi łapami łazi po ścianach Ociera się o słoneczniki w dzbanku Kładzie się przy mnie Szepce Jesteś sama Nie masz pieniędzy Znowu nie spałaś całą noc Idź do diabła mówię A ona siada glinianemu kogutowi na ogonie i śmieje się Jest miękka i słodka jak zapach gazu nie zostawiaj mnie z nią długo sam na sam

(Małgorzata Hillar)

Milena Ryznar-Żak 'Niepokoje'

"Życie wieczne to nie jakieś inne życie: to właśnie to życie, które żyjesz."
Fryderyk Nietzsche

"Gdyby nie było śmierci, życie nie wydawałoby się nam tak piękne."
M.Gogol

"Nie człowiek wymyślił smierć. Nie Bóg wymyslił smierć. To pomysł diabła. Bóg wymyślił zycie. Wymyślił miłosć, która z życia się bierze i z której zycie się bierze." (Ks.Tischner)

Jeśli ta ciągłość [życia] jest jak ciągłość melodii – to przerwa w niej jest jak przestrzeń między dźwiękami, jak zakłócające ciągłość pęknięcie, jak ciche miejsce, cisza, co nie da się ująć w słowa, zorganizować w znaczenia. (Krzysztof Michalski - "Cisza śmierci" )

"Jesteśmy jak psy obsikujące uliczne hydranty. Zatruwamy wody gruntowe toksycznymi sikami, znacząc wszystko jako MOJE w żałosnej próbie przetrwania własnej śmierci." (John Green - "Gwiazd naszych wina" )

"Człowiek nigdy bardziej nie jest czynny niż wtedy, kiedy niczego nie robi,
i nigdy nie jest mniej sam, niz wtedy kiedy jest sam ze sobą." (Hannah Arendt - Kondycja Ludzka)

Zrobiła się wielka cisza, w której każdy dźwięk wybucha piorunem.
Jej słowa wciąż żyły, ale już roztapiały się w ciszy. Jak słowa tych, którzy tam poszli,
i już są tylko treścią, a coraz mniej dźwiękiem, wyrazem...
Teraz możemy iść w świat jak ziarnka maku, które wiatr wydarł z pękniętej makówki.
Nie ma już miejsca, w które moglibyśmy wrosnąć.
Jesteśmy wiecznym, skrzydlatym nasieniem, aż wreszcie urośniemy w drzewo.
(Jan Dobraczyński - Listy Nikodema)

"Popłyniemy nieostrożnie w zapomnienie
tylko płakać będa zostawione przez nas
nasze cienie"
(z wiersza K.Baczyńskiego)

Wszyscy jesteśmy tymi, co robią swoje i przemijają, zdążając w tajemnej misji daleko, na pełne morze.
Idziemy ku pełnemu morzu, ku wietrznej swobodzie i bezdrożnym szlakom. Przygasa światło za światłem.
Zmierzamy ku wielkim przestworzom przyszłości.
( H.G.Wells "Tono-Bungay")

„życie ma sens tylko dlatego, że musimy umierać”
życie wieczne życie bez końca jest byciem bez sensu
światłem bez cienia echem bez głosu. (Tadeusz Różewicz)

Sprawy gwałtowne trwają krótko,
lecz ich odgłosy powracaja jak fale z bezkresnej dali.
Uderzenia fal są tym mocniejsze, im bliżej jesteśmy DNIA OSTATNIEGO...
(Z.Ryznar)

Było, minęło.
Było, więc minęło.
W nieodwracalnej zawsze kolejności,
bo taka jest reguła tej przegranej gry.
Wniosek banalny, nie wart już pisania,
gdyby nie fakt bezsporny,
fakt na wieki wieków,
na cały kosmos, jaki jest i będzie,
że coś naprawdę było,
póki nie minęło,
nawet to,
że dziś jadłeś kluski ze skwarkami.
(Wisława Szymborska-Metafizyka)

Śmierć jest ze mną i we mnie.
Chodzę w niej jak w płaszczu za dużym na mnie - wiejąc
szerokimi rękawami i ciągnąc poły po ziemi szeleszczącej
jak blacha.
(Zdzisław Stroiński-O śmierci)

Ludzie odlatują jak samotne ptaki - w pojedynkę i w nieznane. (Zygmunt Ryznar)

"A wszystko zmierza ku temu, by pod KONIEC miec wrażenie, że się wypłynęło
na bardzo rozległy krajobraz. Pełen światła i powietrza." (Andrzej Żuławski)

Wyobraź sobie, że wychodzisz z ciemności i o świcie lekko podążasz -
a właściwie płyniesz - ścieżką ku łąkom w kolorze nieba. (Zygmunt Ryznar)

'Śmierci nie ma - jest tylko wielki skok w nieskończoną miłość" (z filmu "ONO" M.Szumowskiej)

"Nie wiem, czy życie jest potężniejsze od śmierci. Miłość pokona jedno i drugie." (Tristan do Izoldy)

'Kto nie idzie ku życiu, idzie ku śmierci" (z filmu "Przypadek Craiga")

Człowiek jest jedynym zwierzęciem, które ma świadomość śmierci.
Jednakże instynkt życia jego jest tak mocny,
że praktycznie nie zaprząta sobie tym uwagi.
Pod tym względem jest podobny do ryby głębinowej, wyrzuconej na brzeg.
( pod wpływem lektury dzienników F.Mauriaca)

"Śmierć czeka nas wszystkich. I tak ma być, to najlepszy wynalazek życia.
Śmierć przeobraża życie. Usuwa starych, by dali miejsce nowym.."
( Steve Jobs)

"Każdy myśli o tym, by zmienić świat, ale nikt nie myśli o tym, by zmienić siebie. " (Lew Tołstoj )	"Pragnąłem zmienić świat. Doszedłem jednak do wniosku, że mogę zmienić tylko siebie samego." (Aldous Huxley )
"Nie biegnij przez życie zbyt szybko, bo najlepsze rzeczy przytrafiają się nam wtedy, gdy najmniej się ich spodziewamy. " (Gabriel Garcia Marquez)	"Nie pozwól, by to, czego nie możesz zrobić, przeszkodziło ci w tym, co zrobić możesz." (John Wooden )
"Żyj odgrodzony od przeszłości i przyszłości. Nie przejmuj się tym, co będzie. Po prostu żyj od rana do wieczora. " (Dale Carnegie )	"Ciernie, które zebrałem, pochodzą z drzew, które zasadziłem." (George Gordon Noel )
"Przyjaciel to ktoś, kto wchodzi, gdy inni wychodzą. " (Walter Winchell )	"Potrzebowałem całego życia, by zrozumieć, że nie muszę wszystkiego rozumieć." ( Rene Coty)

Gdy wyjadę z tego domu, nie pozostanie on pusty. Będą czekac na Ciebie Przybyszu pokoje gościnne, owiane zapachem właściciela. Gdy położysz się do pogodnego snu, może przypłyną do Ciebie słowa i obrazy oraz nastroje ukryte w ścianach i zakamarkach.

Zwykle postrzegamy śmierć jako coś co się dzieje poza życiem albo coś co jest życiu przeciwne. 
Tak jak drzewo, które wydaje owoce: najpierw owoc jest zielony, potem żółknie. Coraz bardziej żółty, dojrzały wreszcie spada z drzewa. Ten upadek z drzewa nie zdarzył się poza procesem dojrzewania owocu, raczej jest jego kulminacją. Tak więc śmierć jest jedynie częścią zdarzen należących do tego samego zjawiska. Zrozumienie tego, że śmierć jest w istocie rzeczy częścią życia, jest sposobem do konynuowania życia bez rezygnacji i bez uczucia bycia ofiarą.

Trzeba widziec życie jako proces zmierzania do śmierci. Gdy tak spojrzymy, możliwe jest zbawienie od banalnosci codziennego życia i wysługiwania się anonimowej władzy. Kto w taki sposób zobaczy oblicze śmierci, przez sam ten fakt staje się człowiekiem przebudzonym. Postrzega  siebie jako osobę będącą indywidualnością, odrębną od tłumu, i jest przygottowany do wzięcia odpowiedzialności za własne życie.

Śmierć stać się  może przyjacielem, ciągłym przypomnieniem, że chwila teraźniejsza jest jedyną, która istnieje. Miłość i przyjaźń moga zdarzyc się tylko w tej chwili, tworzenie, intymność, ufność - powstają w tej chwili, a ego nie jest tak silne, gdy wchodzisz w chwilę teraz. Życie w DOMU twojego ciała i osobowości  jest prawdziwą radością - teraz gdy jesteś w teraźniejszości.

Życie ze świadomością  smierci oznacza pamiętanie, by nie zgubić się we śnie pragnien, by doceniać piękno życia i miłości, by czuć się  być głęboko wdzięcznym za wszystko, co zycie daje i czynić wszelkie starania  by rozpoznać wieczną naturę życia, by wchodzić głęboko w każdą chwilę.
----------------------------------------------------------
na podstawie:"BARDO  czyli jak pokonać lęk przed śmiercią (i życiem)" - Osho,Veetman Masshofer (wyd.Samira 2000)

Moje życie jako możliwość, możliwość bez granic.

 
 Możliwość, co podminowuje każdy sens, jakiego życie nabrało. Możliwość wpisaną w naszą cielesność (czy ciało to nie ucieleśnione słowo?), w nasze cierpienie,  w  naszą  śmierć. Ludzkie życie w tej perspektywie to nieustanne napięcie między przemijaniem a nowym początkiem – między czasem (różnica między przeszłością a przyszłością) a wiecznością (ich jednością). Wysiłek wyzwolenia. (Krzysztof Michalski "Eseje o Bogu i śmierci")

Co jest POTEM (jak nas nie ma)

Grupa  naukowców (m.i. Lanza - tworca biocentryzmu, Roger Penrose- słynny brytyjski fizyk i matematyk) wspierana przez teorię kwantową wysnuła wniosek, że świadomość istnieje poza ograniczeniami narzucanymi nam przez czas i przestrzeń. Nie jest ona bowiem lokalnie przypisana do ciała, tylko jest obiektem kwantowym z zasady nieprzypisanym do miejsca. Jest obiektem, który określa się w trójwymiarowej przestrzeni dzięki zjawisku dekoherencji kwantowej, czyli ostatecznej siły determinującej kierunek, w którym podąży dany układ kwantowy.
-------------------------
Twierdzenia powyższe w jakimś sensie do ezoterycznej teorii istnienia świadomości jako ciała astralnego oraz zjawisk z pogranicza śmierci. To miejsce dokąd przechodzi nasza świadomosć czy "dusza" nie jest raczej niebem. Ludzie, którzy przeszli śmierć kliniczną nie spotykają tam Boga-staruszka ani skrzydlatych aniołów. Badacze tego zjawiska wskazują, że charakterystycznym elementem relacji świadków jest za to odczucie wszechogarniającej "kojącej obecności" oraz pojawianie się zmarłych bliskich lub "przewodników" (często o "świetlistym ciele"), którzy znają przeszłość i myśli danego człowieka. To oni często wyjaśniają mu sens tego, co się dzieje i mówią o konieczności powrotu. To, że nie są to halucynacje świadczy fakt  większość ludzi na Ziemi, niezależnie od wiary i kultury, ma doznania opierające się o ten sam schemat. Oraz to, że niektórzy, mimo że według medycyny byli martwi, po reanimacji relacjonowali dokładnie, co działo się wokół nich na szpitalnej sali. Z tego punktu widzenia sprawa jest prosta - to, co ludzie obserwują po drugiej stronie to równoległa rzeczywistość niedostępna naszym zmysłom.
m.i. na podstawie http://strefatajemnic.onet.pl/ezoteryka/jak-wygladaja-zaswiaty/32lvc6
=======================================================
Od dawien dawna wybitni ludzie głowili się nad tym z czego właściwie składa się człowiek oprócz ciała. Paracelsus tę drugą część składową traktował jako eteryczny energetyczny (archeus) duplikat fizycznej jaźni i nazywał ciałem syderycznym lub gwiezdnym czyli astralnym. Wg niego  zwykłe podstawowe ciało, zwane zwierzęcym, mieści niższe instynkty, zaś astralne zawiera instynkty wyższe, inicjatywy twórczości i mądrość. Wskazywał   również  trzecie ciało "wiekuistą iskrę życia". 
.............
Koncepcja Mesmera dotycząca  zwierzęcego magnetyzmu i konieczności swobodnego przepływu   przez ciało leczącego fluidu wypełniającego wszechświat również mieści się w tym nurcie. Fluid miał być odpowiedzialny nie tylko za zdrowie człowieka, lecz również za wzajemne oddziaływania pomiędzy gwiazdami, planetami, ziemią i ciałami organizmów.
.............
Reichenbach ogłosił odkrycie uzdrawiającej energii - siły odycznej - znajdującej się w magnesach, kryształach, ciele człowieka, słońcu, ksieżycu, gwiazdach i całym wszechświecie.
Płynie z takich źródeł jak ciepło, dźwięk, tarcie i elektryczność. Tworzy poświatę lub jasny płomień.
............
Wielu lekarzy wierzyło, że istnieje drugie  ulotne cialo, które jest energetycznym duplikatem tego pierwszego i ukazuje się jako świecący kształt czyli aura. To własnie ono odgrywa ważną rolę podczas hipnozy, przekazów telepatycznych i jasnowidzenia. Grupa lekarzy rosyjskich kilkadziesiąt lat temu nazwała to ciało bioplazmą,  egzystującą nie tylko w ciele człowieka lecz i w przestrzeni poza nim.
.........
(na podstawie książki  Mary Coddington "Poszukiwacze uzdrawiającej mocy")
=======================================================
 Co się rodzi umiera, co umiera się rodzi ...

Svadharma nasza własna osobista dharma to nie jest ścieżka naszej osobistej wolności, ale j ścieżka która łączy nas z całością energii wszechświata, który istnieje zarówno wewnątrz jaki na zewnątrz nas.

 Bhagawadgita pokazuje nam naszą indywidualną ścieżkę, sedno naszej istoty, jako będącej częścią kosmicznej jaźni, Sri Kryszny.Zasadniczym przekazem Bhagawadgity jest to, że śmierć nie istnieje. Nikt naprawdę nie rodzi się i nie umiera. Jesteśmy nieśmiertelni w naszej wewnętrznej naturze, jaźni, czystej świadomości. Narodziny i śmierć dotyczą jedynie ciała i nie są niczym innym jak zmianą ubrania które nosimy. 
    (hinduizm - filozofia Kriszny - wcielenia boga Wisznu)
=========================================================

"Pewnosć istnieje jedynie
w stosunku do przeszłości.
Jeśli chodzi o przyszłość,
to pewna jest tylko śmierć"
(Erich Fromm)

WALT WHITMAN
Tenderly will I use you curling grass,
It may be you transpire from the breasts of young men,
It may be if I had known them I would have loved them;
It may be you are from old people and from women, and
from offspring taken soon out of their mother's laps,
And here you are the mother's laps.
This grass is very dark to be from the white heads of old mothers,
Darker than the colorless beards of old men,
Dark to come from under the faint red roofs of mouths.
O I perceive after all so many uttering tongues!
And I perceive they do not come from the roofs of mouths for nothing.
I wish I could translate the hints about the dead young men and women,
And the hints about old men and mothers, and the offspring
taken soon out of their laps.
What do you think has become of the young and old men?
What do you think has become of the women and children?
They are alive and well somewhere;
The smallest sprouts show there is really no death,
And if ever there was it led forward life, 
and does not wait at the end to arrest it,
And ceased the moment life appeared.
All goes onward and outward. . . .and nothing collapses,
And to die is different from what any one supposed, and luckier.
(Walt Whitman)

WALT WHITMAN


Czy nigdy na ciebie nie przyszła godzina
Boski promień spadający nagle, aż pękają te bańki mydlane, woda, bogactwo,
Te gorliwe cele działania - książki, polityka, sztuka, amory,
I nie zostaje zupełnie nic?
...
Noc na preriach,
Już po kolacji, przygasa, tli się ognisko,
Zmęczeni emigranci śpią, owinięci w koce.
Sam idę w ciemność, przystaję i patrzę na gwiazdy.
Wydaje mi się, że ich nigdy dotąd nie pojąłem.
Teraz wstępuje we mnie pokój i nieśmiertelność,
Pochwalam śmierć i sumuję dane.
Jakie skróty! Jaka zgodność! Jaka plenitudo!
Ten sam dawny człowiek i dusza - te same stare dążenia i treści.
Wierzyłem we wspaniałość dnia, aż nie-dzień pokazał mi inną,
Myślałem dość o tej planecie, aż otoczyły mnie miriady planet.
Przestrzeń i wieczność napełniły mnie, siebie zmierzę ich miarą,
Żywoty innych planet przeniknęły mnie, zrównane z żywotami na ziemi
Albo czekające, żeby się zrównać, albo wyższe od naszych.
Odtąd będę pamiętał, że są, jak jest moje życie,
Jak życie ludzi, którzy doszli tam, gdzie ja doszedłem, albo kiedyś dojdą.
Teraz już wiem, życie nie zdoła pokazać mi wszystkiego, jak nie zdoła dzień.
Teraz już wiem, mam czekać na to, co śmierć mi pokarze.
...
 *  żyć zawsze i zawsze umierać!
 *  pogrzeb mnie dawnego i teraźniejszego,
 *  ja kroczący naprzód, materialny, widzialny, władczy jak zawsze,
 *  ja i to, czym byłem latami, teraz umarły. (Nie płaczcie po mnie, bo jestem zadowolony.)
 *  uwolnić się od tych zwłok mnie samego, na które odwracając się patrzę tam, gdzie je rzuciłem,
 *  Iść dalej 
 *  żyć zawsze!  i zostawić zwłoki za sobą.
...
 Kim ostatecznie jestem? Dzieckiem tylko, które lubi dźwięk
swego imienia i powtarza je ciągle.
Odłączam się, żeby słyszeć - nigdy mnie to nie nudzi.
Twoje imię dla ciebie tak samo.
Czy pomyślałeś, że wszystkim są dwie albo trzy intonacje
w dźwięku twego imienia?
...
Ostatnia inwokacja  
Teraz już lekko
Spomiędzy murów potężnej fortecy,
Spod straży zamków, spod opieki zatrzaśniętych drzwi
Dajmy się unieść w górę.
Powinniśmy wyślizgnąć się bez szmeru.
Kluczem łagodności odrygluj zamki, szeptem
Każ otworzyć się drzwiom, duszo.
Lekko - nie bądź niecierpliwa
(Mocny twój uchwyt, o ciało śmiertelne,
Mocny twój uchwyt, o miłości).
...
z angielskiego Czesław Miłosz

Unconscious of the sliding hour,
Bare of the body,
might it last,
And silent traces of the past
Be all the colour of the flower:

So then were nothing lost to man;
So that still garden of the souls
In many a figured leaf enrolls
The total world since life began;

And love will last as pure and whole
As when he loved me here in Time,
And at the spiritual prime
Rewaken with the dawning soul.
(A.Tennyson 1809-1892 "In Memoriam XLIII")

o czarne okna i powieki
trzepoce motylami
pachnie sośniną modrzewiem
dotyka co noc snami zza cichej rzeki
gdzie mgła noga za nogą
wlecze się w ciemny zakąt
trzyma w skrzynce niebieskawy akord
skrzynki otworzyć nie mogąc
życie jest snem krótkim
mówi głos z prawej strony
życie snem krótkim
wtóruje ze smutkiem
głos lewy przyciszony
życie snem krótkim
to trzeci nieodgadniony
(Józef Czechowicz - "Ballada z tamtej strony")

"Forget not that I shall come back to you.
A little while, and my longing shall gather dust and foam for another body.
A little while, a moment of rest upon the wind, and another woman shall bear me.
Farewell to you and the youth I have spent with you.
It was but yesterday we met in a dream.
...if our hands should meet in another dream we shall build another tower in the sky."
(Kahlil Gibran - "The prophet")

"I balanced all, brought all to mind
the year to come seemed waste of breath
W.B.Yeats

A waste of breath the years behind
In balance with this life, this death."
(1865-1939

	Gdy słuch mój się stanie bieżącym czekaniem A palce zwiędną pozbywszy dotyku, Gdy wzrok mój być okiem przestanie, A gardło z powietrza już nie wyda krzyku, A kamien w wodzie już nie będzie u dna, Lecz liściem spłynie i mgłą się podniesie, Kiedy nie będzie ranka ni południa, Gdy co wiadome będzie co nie wie się -- Wtedy czekaniem, co nigdy nie znuży, Krzykiem co odtąd z gardła nie wytryśnie, Czasem, co nie trwać będzie ani krócej ani dłużej, Nad tobą na wieczność pamięć ma zawiśnie. ( Zbigniew Bieńkowski - "Przyrzeczenie")

	Jeśli chcesz znaleźć źródło, musisz iść do góry, pod prąd. Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj, Pozwól mi się tutaj zatrzymać — pozwól mi się zatrzymać na progu, oto jedno z tych najprostszych zdumień. Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół i lasy milcząco zstępują w rytmie potoku — lecz zdumiewa się człowiek! Próg, który świat w nim przekracza, jest progiem zdumienia. (Kiedyś temu właśnie zdumieniu nadano imię «Adam».) Był samotny z tym swoim zdumieniem pośród istot, które się nie zdumiewały — wystarczyło im istnieć i przemijać. Człowiek przemijał wraz z nimi na fali zdumień. Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał z tej fali, która go unosiła, jakby mówiąc wszystkiemu wokoło: «zatrzymaj się! — masz we mnie przystań» «we mnie jest miejsce spotkania z Przedwiecznym Słowem» — «zatrzymaj się, to przemijanie ma sens» «ma sens... ma sens... ma sens!» Początek jest niewidzialny. Tu wszystko na to wskazuje. Cała ta bujna widzialność, jaką ludzki geniusz wyzwolił. I kres także jest niewidzialny. Choć tu spada na twój wzrok wędrowcze wizja ostatecznego Sądu. Jak uczynić widzialnym, jak przeniknąć poza granice dobra i zła? Początek i kres, niewidzialne, przenikają do nas z tych ścian! I tak przechodzą pokolenia — Nadzy przychodzą na świat i nadzy wracają do ziemi, z której zostali wzięci. «Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz». To co było kształtne w bezkształtne. To co było żywe — oto teraz martwe. To co było piękne — oto teraz brzydota spustoszenia. A przecież nie cały umieram, to co we mnie niezniszczalne trwa! (Jan Paweł II - "Rzymski tryptyk" -fragmenty)

I DREAMED A DREAM


There was a time when men were kind
When their voices were soft
And their words inviting
There was a time when love was blind
And the world was a song
And the song was exciting
There was a time
Then it all went wrong

I dreamed a dream in time gone by
When hope was high
And life worth living
I dreamed that love would never die
I dreamed that God would be forgiving
Then I was young and unafraid
And dreams were made and used and wasted
There was no ransom to be paid
No song unsung, no wine untasted

But the tigers come at night
With their voices soft as thunder
As they tear your hope apart
As they turn your dream to shame

He slept a summer by my side
He filled my days with endless wonder
He took my childhood in his stride
But he was gone when autumn came

And still I dream he'll come to me
That we will live the years together
But there are dreams that cannot be
And there are storms we cannot weather

I had a dream my life would be
So different from this hell I'm living
So different now from what it seemed
Now life has killed the dream I dreamed.

from "Les Miserables"

Życie jak dzień
( Carpe Diem )
----------------
Z ciemności w brzask
rozbłysk promieni słońca
potem malca wrzask
i podróż po zakamarkach życia
rozpoczęta

Lata szybko przechodzą
i każdy rok
to tylko dotyk
twarzy, marzeń, przytuleń,
radości i rozczarowań

w albumie życia pozostają
zżółkłe listy i zbielałe fotografie...

tak niewiele czasu upływa
a już kula słońca
w zmierzch opada
nadchodzi
nieśmiałe i chłodne spojrzenie księżyca

potem ciemność
tunel świetlny może
i nic
poza oczekiwaniem
kolejnej przygody życia.

P.S. Tak szybko jak dzień
niezauważalnie
przemija życia sen.
( Zygmunt Ryznar - "Życie jak dzień" )

Nic
nie przeminęło
mimo że było

to co jest i będzie
niewidocznym śladem tylko
nicią co przędzie
przyszłość z przeszłości

żyjemy bo kochamy

P.S. Bez miłości do nicości.
(Zygmunt Ryznar - Nic nie przeminęło)

ZAPACH CZASU

Unosi się wszędzie
w powietrzu i marzeniach sennych

.....
jak się zdenerwuję
i krzyknę "wynocha !"
udaje że znika
a potem atakuje ze zdwojoną siłą

otacza
obejmuje
ściska

jak przyjaciel
na pożegnanie

(Zygmunt Ryznar - Zapach czasu)

zabiorę z sobą

Ten uśmiech oczekiwania
Kuszenie w lekkim kroku tanecznym
Ten trzepot powiek
niczym skrzydeł ptaka
Te przytulenia i burze ...

( Zygmunt Ryznar - "Zabiorę..." )

"Czy zastanawiał się pan kiedyś, jak silnie związani jesteśmy z przeszłością? Niekoniecznie naszą. Zresztą cóż to jest nasza przeszłość? Gdzie są jej granice? To jest coś w rodzaju bliżej nieokreślonej tęsknoty, tylko za czym? Czy nie za tym, czego nigdy nie było, a co jednak minęło? Przeszłość to tylko nasza wyobraźnia, a wyobraźnia potrzebuje tęsknoty, wręcz karmi się tęsknotą. Przeszłość, drogi panie, nie ma nic wspólnego z czasem, jak się sądzi. Zresztą cóż to jest czas? Czy w ogóle coś takiego jak czas istnieje, wykluczając kalendarze i zegary? Zużywamy się tylko, ot, i wszystko. Jak wszystko wokół nas. Życie jest energią, nie trwaniem, a energia wyczerpuje się. A wracając do przeszłości, ona nigdy nie odchodzi, jako że wciąż ją od nowa tworzymy. Tworzy ją nasza wyobraźnia, ona ustanawia naszą pamięć, nadaje jej znamiona, dyktuje jej wybory, nie odwrotnie. Wyobraźnia jest ziemią naszego istnienia. Pamięć jest tylko funkcją wyobraźni. Wyobraźnia jest tym jedynym miejscem, z którym czujemy się związani, którego możemy być pewni, że tu właśnie żyjemy. I także umierając, w niej umieramy. Razem ze wszystkimi, którzy kiedykolwiek umarli, a którzy pomagają i nam umrzeć."
(Myśliwski Wiesław "Traktat o łuskaniu fasoli"))

Tadeusz Żeleński Boy- GDY SIĘ CZŁOWIEK ROBI STARSZY..
("Słówka")

Gdy się człowiek robi starszy,
Wszystko w nim po trochu parszy –
                         wieje;
Ceni sobie spokój miły
I czeka, aż całkiem wyły –
                        sieje.
Wówczas przychodzą nań żale,
Szczęścia swego liczy zale –
                       głości,
I mimo tak smutne znamię,
Straszne go chwytają namię –
                     tności...
Z desperacją patrzy czarną
Na swe lata młode zmarno –
                      wane,
W wspomnień aureolę boską
Pręży myśli swoje rozko –
                     chane...
Z żalem rozważa w swej nędzy
Każde „nicniebyłomiędzy –
                       nami”,
Każdy nie dopity puchar,
Każdy flirt młodzieńczy z kuchar –
                       kami...
Wspomni z jakąś wielką gidią
Swe gruchania, ach, jak idio –-
                       tyczne,
I czuje w grzbiecie, wzdłuż szelek,
Jakieś dziwne prądy elek –
                      tryczne...
Jakąś gęś, z którą do rana
Szukali na mapie Ana –
                     tolii,
Jakiś powrót łódką z Bielan,
Jakiś wieczór pełen melan –
                    cholii...
Gdybyż, ach, snów wskrzesła mara,
Dziergana w rozkoszy ara –
                     beski,
Gdybyż bodaj raz, ach, gdyby
Sycić swą CHUĆ jak sam Przyby –
                     szewski!...
...I wdecha zwiędłe zapachy
Nad swych marzeń trumną nachy –
                       lony,
I w letnią noc, w smutku szale
Łzami skrapla własne kale –
                       sony...

z epigramów starożytnych Greków

O skąpym który nosił się 
z zamiarem powieszenia się:
Tyle zażądali od niego za powróz,
że zrezygnował z tego...
Tak więc kilka miedziaków 
może uratować życie.
--------------------------  
Tak jak  liście drzew 
zmieniają się rody ludzkie.
--------------------------
Nie opłakuję tych co porzucili radość życia;
lecz tych co żyjąc, wiecznie boją się końca.

 tylko sześć pór roku
a tyle się zmieści
.....
dusza stale zdumiona
wielkim smutkiem ciała
i cisza taka
jak kropla po śmierci
-------------------------
smierć miłosci potrzebna
jak sól ją utrwala
....
życie miłość umniejsza znieważa  odbiera
śmierć ocala na zawsze i teraz
------------------------
miłość większa i mała
wariatka ta sama
------------------------
niewidzialny mnie niesie jak kurczę niemrawe
psy nie wyją - to znaczy że dziwią się same
późno już czas na pacierz
zapomnij mnie amen
--------------------------------------
Jan Twardowski - z tomiku "Sześć pór roku"

Powolne zapadanie w sen; bez bólu,
łagodnie odłaczają się ode mnie, odpływają
tak daleko, ze przestaja juz cokolwiek
znaczyc: stoł, fotografie za szkłem – twarze
umarłych i zywych, sciany mojego pokoju, ulice
swietego miasta otrutego dymami i kłamstwem,
prawda, pamiec i strach, ciało i krew, Jego
przebity bok, słowa mojego
jezyka. Coraz dalej: juz nikt nie moze
mnie dotknac, zranic, ocałic. Nikt,
nigdy, nikomu. Unos mnie wodo
wielka, z tej ciemnosci i pustki
w pustke i ciemnosc
(Bronisław Maj "dobranoc")

"Tak wiele nocy przetrwa Brak księżyca i brak gwiazd,	Ty i Ja przetrwamy Gdy nie będzie nas."
(Leonard Cohen)

" Życie wiekszości ludzi na tym świecie posiada jakis określony "charakter";
ich dzieje mają początek, srodek i koniec, a te trzy stadia
sa wzajemnie zestrojone..Są "aktorami charakterystycznymi".
Mają swój poziom, swoje miejsce, wiedzą co jest dla nich stosowne
i co im się nalezy, a odpowiedni rozmiar nagłówka mówi w koncu o tym,
czy należycie odegrali swoją rolę." ( H.G.Wells "Tono-Bungay")

"wieczność w jednym mgnieniu świat ogromny w ziarnku piasku nieskończoność w w garści jednej niebo zaś na jednym kwiatku."	If thought is life And strength & breath; And the want Of thought is death;	Then am I A happy fly, If I live Or if I die.
William	Blake	(1757 - 1827)

Z.Ryznar - Kanion czasu
T.S.Eliot -CHÓRY Z MISTERIUM OPOKA - CHORUSES FROM THE ROCK
Moje wiersze o życiu
Koncert na 4 pory życia

foto: Z.Ryznar "Samotny kwiatek na brzegu oceanu (Meksyk-2009)"

Miłość naszą przenosimy na najbliższych i na otoczenie. Trwa ona reprezentując nas w sposób widzialny a potem niewidzialny.
"Każdy z nas wytwarza często nie zdając sobie z tego sprawy, koncentryczne kręgi wpływów, które mogą oddziaływac na innych całymi latami, nawet przez wiele pokoleń. Efekt ten przypomina kręgi rozchodzące się po stawie, do którego wrzucono kamień. Są coraz drobniejsze, aż w końcu stają się zupełnie niewidoczne, ale wciąż istnieją na mikroskopowym poziomie." (Irvin D.Yalom "Stając się sobą - pamietnik psychiatry")

"Och, Paulo, jaką wartość może mieć umieranie? – Irv – beształa mnie Paula – to jest źle postawione pytanie! Spróbuj zrozumieć, że najcenniejsze jest nie umieranie, ale właśnie życie pełnią życia w obliczu śmierci. Pomyśl o znaczeniu i doniosłości ostatnich chwil: ostatniej wiośnie, ostatnim locie puchu dmuchawca, ostatnim przekwitaniu kwiatów wisterii. Najcenniejsze?jest także to – powiedziała – że jest to czas wielkiej wolności – czas, kiedy masz możliwość powiedzieć "nie" wszystkim trywialnym powinnościom i poświęcić się całkowicie temu, co jest dla ciebie najważniejsze – byciu z przyjaciółmi, zmieniającym się porom roku, przelewającym się falom morza." ( Irvin D. Yalom "Mama i sens życia")

U stóp grobu w bluszcz wykwitnę
cichy śpiew ci będę nucić
póki do mnie nie powrócisz ...
(z inspiracji Frantiszka Halasa)