Skronie siwe i nie tylko 
jak zwykle za wcześnie 
i tylko po to aby przyzwyczajać nas do smugi cienia...

Radość w łagodnych promieniach słońca
Ciepło w uścisku Twojej dłoni
Słoneczko w Twoich oczach Miła i na policzkach 
W przyśpieszonych krokach 
nowe fale energii życia

Tak powstaje nowa MonaLiza
z nieodgadnionymi myślami 
i z zagadkowym uśmiechem
przez który przemawia najgłębsze
 z tego co nas łączy 
przędzone tak delikatną nicią
 że urywa się przy najlżejszych zawirowaniach ...

Nikt inny nie tworzy jesieni życia
Tylko my sami
dla siebie samych.

Kropka nad i

Gdybyś wiedziała i gdybym ja wiedział 
Świat byłby piękny 
Kochasz się w bólu 
w bólu się uśmiechasz 
nienawidzić Cię będę. 
Przychodzisz i znikasz 
nawiedzasz 
jak fale oceanu - 
bez słowa zachęty. 
Dlaczego ? 

fale oceanu

dokąd tak szybko
na skraj przepaści
licząc na wielki skok
w chwili ostatniej

dokąd tak łatwo
obok szczytu miłości
licząc biegnące lata
i wygasłe wzruszenia

dokąd tak nagle
i donikąd zarazem
spadając bezszelestnie
zaczepiony na nitce życia

zatrzymaj lawinę
póki czas
i zawołaj 
SOS

skrótochody