Poezja jak wiatr
wieje jak chce
i kiedy chce
Ulotna ale pełna
broń orężna
złożona z odłamków
tajemnych i jawnych
Kwintesencja sztuki
wszelakiej
używa słów jak proza
ale tylko najważniejszych
które musi
Odbiera się ją
jak obraz
ale nie trzeba mieć szeroko otwartych oczu
tylko wyobraźnię
Czuć jej zapach
od księżyca
elegancko skrojonego
i od poświaty słońca
w górach zachodzącego
a więc
dwie rzeczy
które zwykle nie widują się
wzajemnie
jak dwoje ludzi
na różnych półkulach
karmionych zapachem ciała
nawet gdy serce juz nie odpowiada
Poezja nie jest muzyką
ale
obdarzy nas rytmem
uzbroi nastrojową melodią
zaniepokoi zgrzytem literowym
zamknie lecz otworzy
nowe horyzonty
Tak naprawdę
daje nam wszystko od razu
jak płomień
poczym gaśnie
nie zostawiając popiolów
lecz
zasiewając ziarna
Wychodzimy z niej inni
jak z czarodziejskiego snu