Życie jak kropli plusk ---------------------- Komentarz autorski: Istnienie to studnia, a życie pojedyńczego człowieka to ledwie plusk kropli lecącej na jej dno... Od wielu wielu lat prześladuje mnie ból pożegnania z MAMĄ i sceneria w jakiej TO się odbywało. ........ Czerwiec 1944. Miasto Jarosław w pierwszych dniach wyzwolenia spod okupacji niemieckiej - prawie puste (jakżesz wówczas szerokie) ulice, po których słychać od czasu do czasu miarowe bicie (o łby nierównej kostki) żołnierskich butów z maszerujących kolumn. I my we troje - Tata, Siostrzyczka (o rok starsza ode mnie) i ja (6letni chłopiec)- idący jak we śnie za furmanką, na której spoczywała ONA - milcząca - z niedopowiedzianym życiem. .......... Słyszę klekot uderzeń kopyt konia i nagle pojawiające się ostre zmasowane uderzenia żołnierskich podkutych butów. Z perspektywy dziecka widzę spody tych butów i niekiedy rozsunięte onuce.. Czuję na sobie spojrzenia, które oglądały nie jedną śmierć w swoich szeregach a mimo to zapewne współczuły .  Film uderzający moje oczy i uszy trwa tak naprawdę dalej ukryty gdzieś w moim wnętrzu i przebija się przez skorupę w niespodziewanych momentach. Ten wiersz został wykluty po latach w wyniku takiego wielokrotnego pękania. Składam nim hołd wszystkim MAMOM, które w tamtych trudnych czasach opuściły przedwcześnie swoje dzieci, i DZIECIOM, które mają w sobie ból tego rozstania i nosić go bedą na pewno do końca swoich dni. ------------------------------------------------------------  Lu li lu li laj lecz zamiast kołysanki ostatni walc z dna studni losu człowieczego .... ------------------------ Plusk plusk plusk . ................ to Kropelki (życia)  ogrzane ciepłem matki oziębiane podmuchami  życia zawisają na moment próbując zwalczyć siły grawitacji aby opaść w końcu na dno czerni  rozkołysanej łkaniem tych co ją kochali ---------------------- Filmowy Klaps klaps klaps . ...................... przed postawieniem pierwszego kroku  w tańcu mojego życia w przelocie mgnienia oglądam film oczyma 6 letniego dziecka --------------------- w rytmie Klak klak klak . ........................ Po pustych ulicach klaknięcia kopyt (konia ciągnącego zaprzęg cmentarny) z moją młodą Mamą której serce nie wytrzymało. Nie chcę wiedzieć  co Ona myślała jak Ona cierpiała zostawiając dwoje małych dzieci... ------------------  Po chwili ciszy znowu Stuk szur stuk ................... Ja z siostrzyczką kroczymy (jak we śnie) obok ostry stukot żołnierskich butów szelest ocieranych onuc i opadających rąk -----------------------  i ciągle: Błysk błysk błysk .......................... Spojrzenia kolejne (szeregów) mijającej kompanii Taki ostry flesz na moje oczy... bijący do dzisiaj ----------------------------------- Ten Plusk plusk gdzieś w głębi czyni zawirowania a błysk błysk gasi chwile radości -------------------- luli luli laj . .............. ten film w moich oczach  na niemych ustach trwa i trwać będzie....