KONCERT NA CZTERY PORY

[ballada głównie o gąsce i królewnie]

narrator:
[wiosną
światłość króluje nad ciemnością
dzień nad nocą
życie nad śmiercią
miłosć nad nienawiścią]

słoneczny  błysk-błysk po oczach

owiewny  pac-pac na policzkach

w uszach bzyk-bzyk zbłąkanego owada

w nozdrzach woń świeżej zieleni

a w sercu...?

        pukpuk-bachbach !

to nadzieja wali jak młot

        to-nic-to-nic

uspokaja rozum

przyjdzie na to czas

         przyjdzie czas

plamy z wielkimi ślepiami

 wzlatują znad deptanych kałuż

powieka na oczach szczelnie stulona

przykrywa blask ziemi

czuję nieśmiały dotyk promieni

chwytam łagodne wiatru spojrzenie

kosmyki moje flirtują nade mną

upojony jestem strojną harmonią dźwięków.

        [swiergolenie]  śwr-śwr-śwr-ćwr-ćwr-ćwr-ćwr -ćwr-ćwr-ćwr                    

        [żuczenie] zzżżżżż-zzżżżżż-zzżżżżż-zzżżżżż                           

        [chrząszczenie] chrzszcz-chrzszcz-chrzszcz-chrzszcz                        

Słucham burzy świergotu

perkusji dzięcioła

krakania wrony

słońce ciepło opada na skronie.

światło rzuca kolorowe zasłony

a wiatr rozdaje słodkie pocałunki

chyba wolno mi
nadstawić policzek

 na pocałunek wiosny

-może rozwinie się w miłość.

            "gę-gę-gę"

 zawołał wiatr "

            ę-ę-ę"

odpowiedziało echo

 i gąska moja nadeszła

ładna sukienka fioletu

czarne oczęta

ciemna szyjka

bluzeczka lekko rozpięta

na butkach szpilęta

zgrabna

pełna dąsów, wyobrażeń

niby skromna małorozmowna

jak święta mumia spokojna

a za nią

[nadchodzi..........]

      kle-kle -kle KLE-KLE-KLE 

Malutka królewna z zadartym noskiem

Słucham klekotu pantofelków

 

[ mija - przefruwa obok.....

udaje - nie widzi mego spojrzenia

ale spowalnia krok ]

     kle---kle------kle---------kle

czuję ten powiew

 to faliste drżenie powietrza

 gdy przechodzi obok

 

[odchodzi.... ]

      KLE --  kle - kle - kle - kle- .......

[na chwilę odwraca głowę

uśmieszek w kącikach ust

wie,  że się podoba

i to jej na razie wystarcza ]

często powracam

do tych wrażeń
przejęty

wsród  nocy   bezsennych

z zielenią wiosny

rosną i moje pędy

[któż nie lubi szumu fal lub powiewu na szczycie góry]

narrator:
[ W lecie
światłość prawie bez końca
Miłość rozkwita w promieniach słońca
a na nienawiść nie ma czasu -
to życie samo nas niesie
jak wiatr w górach
i jak fala morska]

nad Morzem Czarnym

ulice światłe

poobrzucane w kwiaty i palmy

a dalej

drgawki zielono-sine morza

w wodzie bzikują matrony i panny

a w nocy czarne przestworza

gdy nad Bałtykiem jestem

z powodu wspomnień

smutno mi na tej plaży

niknące na piasku ślady

po tej jedynej postaci 

i

po tym tłumie na promenadzie

Na nic  uśmiech po tym śmiechu gromadnym

Po co uciekłem w ciszę i w burzę zarazem

w bełkot morza i ludzi

świstów pełen i grzmotu powracającej fali

a w górach

pokłony traw

silnie dmucha wiatr

FiiiiiiiiiiiiiiiiFyyyyyyyyyyyssssssssssss

ponad grzbiety mgliste

przelewanie chmur 

na pijanych obłokach nieziemskie abstrakcje

w oddali oblicze pogodne księżyca

stąpam po dachu świata

pływam po morzu wzburzonym

gdy wypadnę przez burtę marzeń

kto rzuci mi
koło ratunkowe?

stawy mgieł

śpiąca karawana grzbietów

błądzące rytmy melancholii

spokój świata

w ktorym ludzie rozgrzebują

własne niepokoje

nic nie mamy do powiedzenia

gdy przemawia piękno bieszczadzkiego lata

słuchac, patrzeć
pomarzyć
i kochać tylko