Warszawa 1956 ::: Zygmunt, Ryznar, Zyga :::

 
 

Ulice
noszą na sobie
słońce rozlane
jak
barwne sukienki warszawianek
oraz

fartuszki z klombów
kwiatami  zasypane
.

Ulice
panienek wdzięku pełne
zdarzają się gmachy świeżo wyrośnięte

.

A

potem zupełnie niedaleko

spalone obrzeża śródmieścia
pył szary i dymu ciemne ślady
palone piętra
piwnice granatami wysadzane
a po krzykach szeptu  nie ma nawet

.

takie
resztki historycznej promenady
donikąd
albo tylko do siebie

.

taki

kamień

kolejny

rzucony na szaniec