serce  jak wrota bezbronne
zgarnia szmery i hałasy
zbiera urazy


nie wiadomo kiedy
i dlaczego
w ciemny ucieka zaułek
i obrażone tkwi
bez końca


ratunek
tylko w ciszy
lub zmroku  rozmytym
na cały horyzont


nie przeszkadzaj
nie ponaglaj
 

wróci jak mocarny
syn marnotrawny


tłoczyć będzie
nie krew a rzekę


zaleje urazy
zniesie wąskie wrota
wynurzy z mroku horyzonty
przyniesie swieży powiew nadziei
......
oddychaj więc pełną piersią