|
|
 |
Poezje z mojego życia
KROPKA NAD ´i´ ::: Zygmunt, Ryznar, Zyga :::
Wersja narracyjna
Skronie siwe i nie tylko
jak zwykle za wcześnie
i tylko po to
aby przyzwyczajać nas do smugi cienia...
.
Radość w łagodnych promieniach słońca
Ciepło w uścisku Twojej dłoni
Słoneczko na policzkach
i w Twoich oczach Miła
W przyśpieszonych krokach
nowe fale energii życia
.
Tak powstaje nowa MonaLiza
z nieodgadnionymi myślami
i z zagadkowym uśmiechem
przez który przemawia najgłębsze
z tego co nas łączy
przędzone tak delikatną nicią
że urywa się
przy najlżejszych zawirowaniach ...
.
Nikt inny nie tworzy jesieni życia
Tylko my sami
dla siebie samych.
==============================
Wersja lekko rymowana
---------------------------
Skronie siwe i nie tylko
lecz nikt pretensji nie ma
jak zwykle i za wcześnie
jak sad wiśniowy przekwitło
życie i wszystko
spychając nas w smugę cienia
.
łagodne promienie słońca
i owiew wiatru stulony
ciepło w uścisku Twojej dłoni
słoneczko w oczach Twoich Miła
a w krokach przyśpieszonych
nowe fale pogoni...
.
Tak powstaje
MonaLiza moja
w zagadkowy się uśmiech stroi
pokusę łączy swą z ironią
a nieodgadnione myśli
przędzą tak delikatną nić
że urywa się w podmuchu
mocniejszego słowa
.
łagodne promienie słońca
owiew wiatru stulony
i nowe nadzieje
w kroku przyśpieszonym
.
Nikt inny nie tworzy życia jesieni
Tylko my sami
dla siebie samych
ją przyniesiemy
Wasze opinie
|
|
|
No ładne, ładne z jednym wyjątkiem - Mona Liza jest obojniakiem i mężczyzną
przebranym za kobietę. Ale mimo to cała reszta mi się podoba. Pozdrawiam,
Morra...
|
|
|
|
|
oj piekny wiersz :) jedna i druga wersja, choć do mnie "Wersja lekko
rymowana" przemawia bardziej - taki wiersz w starym, dobrym stylu -
dobrze zbudowany, lekki, ciepły, nie przesadzony w rymach :)
|
|
|
dominica
10 października 2005 22:16
83.18.2.***
komentarz nie wyraża opinii
|
Niewiele wiem o poezji. Być może jestem za młoda. Na pewno. Piszę, bo
wersja narracyjna dotknęła mnie głęboko. To piękny wiersz.
|
<<
1 >>
|
Ulubione
Poleć
Drukuj
