Czym jest poezja

Tak na prawdę poezja jest próbą głębokiego -często MEDYTACYJNEGO- schowania się "gdzieś" w głębi samego siebie. Jest wewnętrznym widzeniem siebie i świata - odbiciem słownym, refleksją lub nastrojem albo muzyką. Poezja - jako przeżycie - mogłaby prawie obejść się bez wyrazów i tym różni się od prozy. Poezją są bowiem nie tylko i nie tyle "słowa", ale "międzysłowia", czyli to wszystko co wytwarza się między słowami- dając niekoniecznie wizualny "obraz poetycki". Naturalna jest „dusza” poezji czyli jej wewnętrzne odbicie w nas, ale ona jest prawie niewysławialne. Słowa są jednak niezbędne, by zidentyfikować poezję - są jakby ramą formalną obrazu poetyckiego. Sam obraz wytwarza się u odbiorcy i u każdego jest inny. W skrócie: ktoś kto chce być poetą, doznając wizji poetyckiej, próbuje użyć słów do jej zapisania i jeśli mu się uda je znaleźć powstaje wiersz. Tak naprawdę poezja powstaje w odbierającym.